Ingezonden brief

Deze brief ontving ik enige dagen geleden, en heb deze ook hieronder geplaatst.

Cees
============================================


Hallo mensen van de scootmobielclub,

Mijn naam is Gosia Zielinski, en sedert 2003 in nederland.
Via via heb ik te horen gekregen dat de Rijswijksescootmobielclub een tocht organiseerde voor fietsers/wandelaars/rolstoel en scootmobielen op 10 november 2007.
Ik heb me toen opgegeven en dit was ook voor mij de eerste keer dat ik aan wat voor evenment dan ook in Nederland deelnam.
Tot mijn grote verbazing stond ik perplex van de wijze hoe gehandicapten een plaats hebben in de Nederlandse samenleving. In mijn land Polen, kom je dit soort evenementen totaal niet tegen, sterker nog gehandicapten moet het zelf maar uitzoeken en de regering laat ook zo.
Uitkeringen voor gehandicapten mag je geen uitkering noemen, wij als familie zorgen daar dus voor elkaar, of moet je sponsers zoeken om die groep te laten overleven.
Scootmobielen kom je bij ons totaal niet tegen, en de gehandicapte moet maar zien hoe het hem/haar verder vergaat. Rolstoelen kun je wel vergeten, want de wegen zijn niet eens aangepast. Medicijnen moet je zelf betalen, maar vaak is de keus of eten kopen of medicijnen. Bij gehandicapte mens daar heb ik zelf nog nooit blijheid gezien.

De toer die ik bij jullie heb mogen meemaken heeft een diepe indruk achtergelaten bij ons. De blijde gezichten die ik bij iedereen zag, deed ons erg goed.
Onderweg begeleiding van politie, alles stopte voor de groep waarin ik meereed en tesaam was het een grote happening.
Ik ben er van overtuigt dat gehandicapten hier in Nederland niet thuis hoeven te zitten, alles is in Nederland voor een groot deel aangepast voor de gehandicapten.
Ik heb zelfs na de tocht, genoten van de door u aangeboden erwtensoep welke ik begrepen had een echte Nederlandse specialiteit te zijn.
Het koor wat deze middag zong deed het ook geweldig, kortom de warmte die ik deze middag heb mogen zien/ontvangen van de groep mensen die aanwezig waren bij deze tocht, hebben mij doen besluiten deze brief te sturen naar uw organisatie.
Ik heb genoten van deze middag, en ik hoop ook tot de volgende keer.
Het integreren in de Nederlandse sameleving, is voor mij zo goed bevallen mede door de mensen die ondanks hun handicap er een groot feest van wisten te maken.

Met vriendelijke groeten,

Gosia Zilinski

HONK

Het is er door, dames en heren leden scootmobielclub. Per 1 maart 2008 heeft de Rijswijksescootmobielclub S.cAr.go een honk!!!!! We hebben het honk voor een middag per week en wel op de vrijdagmiddag. Vanaf maart 2008 bent u van harte welkom in ons onderkomen. Wij huren dit pand voor een middag per week, en wij gaan ervoor zorgen dat we de boel ook netjes achterlaten. Wij zijn niet de enige gebruiker van dit pand. Dat is meteen een goede reden voor u om hier meteen de eerste de beste vrijdag naar toe te komen, alle scootmobielen kunnen binnen staan, en dan maken we er met z'n allen er een gezellige middag van.

Cees, Peter en Frits

Nieuwsbrief wijziging Wmo

Wijziging Wmo: versterking positie cliënt
Nieuwsbericht, 15 februari 2008

Door de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) te wijzigen wordt de positie van de cliënt beter beschermd.
Dit schrijft staatssecretaris Bussemaker aan de Tweede Kamer.
Alfahulpen
Steeds meer thuiszorgaanbieders sturen alfahulpen naar cliënten, zonder dat deze weten dat zij in feite werkgever zijn van deze alfahulpen. Bussemaker wijzigt de wet zo dat wordt uitgesloten dat de zorgaanbieder de huishoudelijke hulp in natura via een alfahulp levert.

Met de voorgestelde wijzigingen gaan zorgaanbieders terug naar hun oorspronkelijke functie: het leveren van ondersteuning in natura.
Vaste hulp
De wet regelt dat de cliënt, naast voor een voorziening in natura of een persoonsgebonden budget, ook kan kiezen voor een financiële vergoeding om een huishoudelijke hulp in te huren die valt onder de Regeling dienstverlening aan huis (waar de alfahulp formeel onder valt). Dit kan bijvoorbeeld als de cliënt zijn vaste hulp wil houden. Hij moet dan wel expliciet instemmen met die keuze en goed zijn geïnformeerd door de gemeente.
Rechtspositie
In het afgelopen jaar is het aantal alfahulpen sterk gestegen. Veel thuiszorgmedewerkers zijn – al dan niet gedwongen – overgestapt naar alfahulp. Met de wetswijziging wil de staatssecretaris voorkomen dat thuiszorgmedewerkers een slechtere rechtspositie krijgen.

Onze leden stellen zich voor aan u

Ingezonden brief Jannie

Hallo allemaal,

Wij hebben een nieuw item op onze site, waarin iedereen iets kan en mag neerzetten over wat voor onderwerp dan ook, we hebben Jannie gevraagd de spits af te bijten.
En lees hieronder haar ingezonden brief.
Jannie bedankt.....





Hallo allemaal,

Een stukje over mezelf werd een stuk over mezelf.
Door mijn hele leven heen ben ik gewend andere mensen te helpen.
Dit is me met de paplepel al ingegoten, mijn moeder was bij de DSZ zwemjuf, jeugdleidster van Ajonco (jongerencontact), hulp bij de HAJA (Haagse jongerenactiviteiten).
In mijn begin tienertijd hielp ik mijn moeder met haar vrijwilligerswerk. Bv. In de zomervakantie op stap met de HAJA of met zwemles.
Middentienertijd ben ik bij de reddingsbrigade gaan dienst draaien op het strand in Wassenaar, een hele leuke tijd gehad en natuurlijk EHBO gehaald toen ik oud genoeg was.
Dit speelde zich allemaal af voor dat ik met Don mijn vier prachtkinderen op de wereld heb gezet. Twee nog hier maar ook twee in Zeeland. Waar we met veel plezier hebben gewoond.
Heerlijk de ruimte voor de kids om te buiten te vertoeven, mooi landschap, dijken waar je lekker kon picknicken of gewoon heerlijk een stuk fietsen naar de Oesterdam een frisse duik nemen en weer terug. Naast onze kinderen heeft ons huis altijd opengestaan voor andere kinderen, zoals bv. 1 meisje dat nog steeds aanvoelt als een zusje voor onze kinderen en dochter voor ons, ze woont inmiddels gelukkig weer bij haar eigen moeder thuis.
En natuurlijk was ik daar ook zeer actief toen mijn oudste naar de peuterspeelzaal ging heb ik me meteen aangemeld voor het bestuur.
Mocht gelijk voorzitter zijn, vandaaruit is het gegroeid tot een fusie en een koepelbestuur, na 6 zes jaar wilde ik vaarwel zeggen, ze hebben me nog een jaar aangehouden om de kennis over te dragen. Heb ook dit altijd met veel plezier gedaan, erbij hoorde ook koninginnedagen organiseren, eendjeshengelen, grabbelton, sjoelen, schmincken etc.
Ondertussen was ik al in de commissie gedoken om het jazzballet waar ik aan deelnam draaiende te houden. En verder via de kinderen was ik de gymvereniging ingerold als secretaresse van het bestuur. Maar het leukste vond ik het kindervakantiewerk wat in mijn dorpje in Zeeland gehouden werd. Een werk dat je eraan had, maar ook een voldoening als je al die kinderen zag timmeren en bouwen met pallets en hout. Daarna schilderen met waterverf om aan het einde van de week weer af te breken. Om onder begeleiding van de brandweer alles in de fik te steken.
Mooi groot afsluit vuur met feest.
Nadat de rolstoel in mijn leven kwam ben ik dit soort activiteiten nog steeds blijven organiseren. In de tussentijd stuitte ik op de problematiek waar je tegenaanliep als je beperkt was en aanpassingen nodig had. Dit gaf me reden om in de gehandicaptenraad van onze gemeente Reimerswaal te stappen. Maar voor ons als gezin, nadat mijn Don ook ziek geworden was, was het voor ons onmogelijk het gezin op de rails te houden in het dorp waar we zoveel om gaven, maar er te weinig mensen iets begrepen van onze situatie. Commentaar en kletsen konden er velen. Terug naar onze familie was de enige oplossing.
Zo kwamen we in Rijswijk wonen, een hele happening, maar een stap die ons als gezin niet eenvoudig was. Maar zeer goed heeft uitgepakt.
Al snel melde ik me aan de Rijswijkse organisatie die belangen van de gehandicapten vertegenwoordigde. Zo rolde ik van het een in het ander.
De cliëntenraad zowel Sociale Zaken als gehandicaptenbeleid ben ik een bekend gezicht.
Maar vooral de ARGO waar ik voor plaatsneem in de raden draag ik een warm hart toe.
Ik neem deel aan het rolstoeldansen, zwemmen, scootmobielclub en bewegingsbanken.
Zo ben ik voorzover ik het aankan volop actief en sta midden in het leven.
Mijn kinderen hebben in Rijswijk hun draai volledig kunnen vinden, zijn ondertussen ook het vrijwilligerswerk in gedraaid hoe jong ze ook zijn.
Maar ik noem het nu vrijwilligerswerk, maar vroeger noemden ze veel van dit soort werk gewoon buren hulp. Maar het maakt niet uit hoe het heet als je maar probeert iets voor elkander te betekenen hoe klein dit dan ook is.
Zo wil ik maar zeggen hoe beperkt je ook maar ben je kunt altijd voor iemand iets betekenen.
Je hoeft niet altijd met je handen iets te doen ook met kennisvergaren kun je iemand helpen.
Neem maar alle termen die wij tegen komen AWBZ, WMO, PGB, Wsw, Zorgverzekering, Zorgkantoor, Zorgloket, wie doet wat en waar moet ik zijn.
De eerste keer dat ik een aanvraag deed ervaarde ik het als een parcours op een snelweg zonder verkeersborden en ook nog geen strepen op de weg. En dan wist je nog geen eens waar je naar toe moest. En het verdriet wat ik voelde gaf de zeikende regen aan waarin je ook nog eens bevond. Dit gevoel wens ik niemand.
Nadien, nadat ik kon bedenken wat me overkwam zag ik in dat aanvragen helemaal niet zo moeilijk hoeven te zijn maar de sistuatie maakt het gewoon onmogelijk, alles is nieuw voor je zowel je beperking als je aanpassing.
Nu daarvoor zit ik nu bij de ARGO en doe ik dit vrijwillig en met liefde voor ons mede-beperkte.
Wij kunnen als ARGO nog steeds vrijwilligers/bestuurders gebruiken, denk er eens over na wat u kunt.

Vriendelijke groet Jannie.